z empirycznie sprawdzonych
dzieci, jako po prostu ludzie, prawie nikogo nie interesują. wyłącznie jako przedmiot działań w celu uzyskania określonego rezultatu. skutki uboczne takiego myślenia: obopólna frustracja, zarówno ze strony dziecka jak i dorosłego.
smutna prawda do smutno-baśniowych fotografii.
właśnie, o zdjęciach:
po infantylnej rybie, bardzo serio krasnal i serio świat, pogrążony we mgle.
od pierwszych kadrów sceny kołacze mi po głowie malarstwo romantyczne. uktyty w pejzażu tragizm, głęboki niepokój. Ninie, dla odmiany kino polskie. ale ono chyba też bywa(ło) zmanierowane podobnym myśleniem.
żeby było jasne, żaden ze mnie spec od romantyzmu, a tym bardziej od filmu. tym bardziej ciekawam innych skojarzen (?).
Elf w lesie obchodzi drzewa, sprawdza, pyta, ale drzewa posnęły, sam też wybiera się pod pierzynę.
OdpowiedzUsuńbardzo ladna historia:) takiej mi wlasnie brakowalo, dziekuje!
OdpowiedzUsuńkolory tu są takie polskie, jak u Kutza..albo innego jakiegoś.
OdpowiedzUsuńniby nic się nie dzieje, a cała masa historii do dopowiedzenia.
Zdjęcia piękne! Wcale dla nie są smutne. Tajemnicze. Chciałam Nutce zrobić zdjęcia we mgle, ale nie chce nam się wstać rano ;-)
OdpowiedzUsuńpierwsze najpiękniejsze
OdpowiedzUsuńEwa: ;) gdy się odetchnie głęboko, to powietrze jest wilgotne, zimne i czuć w nim zapach ziemi i liści. O tej porze roku juz bardzo intensywnie. Po godzinie zaczynają być zimne i czerwonawe policzki. Gdy byłam dzieckiem cudownie było wrócić po takim zimnie na czytanie książek z mamą, pod koc z gorącą herbatą (teraz z winkiem i cynamonem). Otulony, opatulony. Super zdjęcia. ;)))
OdpowiedzUsuń