życie, podobnie jak podcina ludziom skrzydła, podcięło je również Smoczycy, zupełnie niespodziewanie. może, nie zauważyłaby nawet, gdyby nie fakt, że poczuła się jakby lżejsza, bo bez potencjału, możliwości i marzeń. teraz, będąc matką, siłą rzeczy, twardo choć powoli stąpała po ziemi.
ale Czarownica wiedziała swoje. była tego pewna: niektórym ludziom po latach odrastają skrzydła. cichutkie, przezroczyste i mocne, niewidoczne dla otoczenia. to dzięki nim - szczęściarze! - latają w przestworzach i łapią swe marzenia. ze smokami musi być podobnie, wystarczy poczekać – dumała sobie, a Prawdziwy Zwierz donośnym chrapaniem rozbijał jej myśli na drobne, nic nieznaczące kołatanie w głowie. tak rodziła się muzyka.