podobno to postmodernizm na nowo odkrył ciało. i uporczywie przywraca je nauce oraz humanistyce w nieznanym dotąd ujęciu – wrażliwej oraz czującej somy. krytykuje jego definicje jako mechanicznego organizmu i wyzwala z nauk przyrodniczych. to prawdziwa batalia. jej sednem jest usankcjonowanie związku między ciałem, kulturą i umysłem.
tyle, że każdy głupi go zna. potrafi powiązać rumieńce na twarzy ze wstydem odczuwanym na widok czegoś społecznie nieakceptowanego. więc, jak tu, po tym wszystkim, wierzyć nauce? że znów nie zwodzi, nie prowadzi na manowce? nie buduje niebezpiecznych mitów?