dopiero ostatnio to do mnie dotarło. starczy nawet na największym pustkowiu wypatrzyć ślady dawnej obecności człowieka, jakieś ruiny, zdziczałe śliwy lub jabłonki, już nic nie mówiąc o stodole na sprzedaż, by w głowie zakiełkowała myśl/fantazja o budowaniu życia na nowo tu oto. z tego, chyba nigdy się nie wyrasta.